Ιστορία Νο 1:
Συναντηθήκατε, ερωτευτήκατε, αγαπηθήκατε για πάντα, παντρευτήκατε.
Ιστορία Νο 2:
Σας γνώρισαν κοινοί φίλοι, γιατί θεώρησαν ότι θα ταιριάζετε εσείς οι δυο, συμπάθησε ο ένας τον άλλον, παντρευτήκατε.
Ιστορία Νο 3:
Σε κυνηγούσε από τότε που ήσασταν στο σχολείο/Πανεπιστήμιο και τελικά σε κατάφερε και παντρευτήκατε.
Ιστορία Νο 4:
Νόμισες ότι πέρασαν τα χρόνια σου γιατί έφτασαν κοντά 35, σ έπιασε και το άγχος της αποκατάστασης, βρεθήκατε στην ίδια μοίρα, παντρευτήκατε.
Καλά, έχει πολλές ιστορίες αν θέλουμε να βρούμε. Και έχουν όλες ένα κοινό τέλος. Χωρίσατε. Τέλος. Διαζύγιο. Με ή χωρίς παιδιά.
Και τώρα; Πώς το διαχειρίζεσαι όλο αυτό που σε βρήκε ακόμη και αν ήταν η δική σου επιλογή;
Ρωτάει ένας άντρας κοντά στα 40. Παίρνω διαζύγιο, μπορείς να αναλάβεις τα παιδιά μου για να το πάρουν καλά το όλο θέμα; Απαντώ. Να αναλάβω εσένα καλύτερα; Θυμώνει….Εγώ, μου λέει, είμαι μια χαρά, σκατά ήμουν ώσπου να το αποφασίσω, τώρα είμαι ελεύθερος και θα κάνω ό,τι θέλω, χωρίς την κάργια και τους γονείς της.Τα παιδιά μου με νοιάζουν και η ψυχολογία τους. Αυτά να το αντιμετωπίσουν, όχι εγώ! Μιλάει χαμηλόφωνα και ήρεμα, τόσο που με τρομάζει, γιατί θεωρώ ότι πασχίζει για αυτή την ηρεμία. Και έρχεται η καταιγίδα….Αν δεν είναι τα παιδιά μου καλά, δεν θα είμαι και εγώ, το καταλαβαίνεις; Τι εμένα ν αναλάβεις; Εγώ είμαι ενήλικας, ΞΕΡΩ! Τί σόι μάνα είσαι και εσύ που δεν ενδιαφέρεσαι για τα παιδιά!!!!!! (Μας άκουσαν στην Αριστοτέλους, στάνταρ, έφυγε και δεν μου ξαναμίλησε).
Ωραία, αποφασίζεις να χωρίσεις, το σκέφτηκες από δω, το είδες από κει, είπες δεν πάει άλλο. Και έκανες και αίτηση διαζυγίου και βρήκες και σπίτι και έκανες και τη μετακόμιση. Δεν πάει ο νους σου ότι βιώνεις μία σοβαρή απώλεια; Ότι βγήκες από μια κατάσταση ζωής, καλή ή κακή και μπαίνεις σε μία άλλη, επίσης καλή ή κακή; Δεν βάζω τα παιδιά, γιατί υπάρχουν και τα διαζύγια σε ζευγάρια που δεν έχουν. Οφείλεις στον εαυτό σου φροντίδα. Όχι, να του δώσεις την ελευθερία που τάχα νόμιζες ότι σου έλειπε. Να βρεις φίλους να βγεις επιτέλους έξω και να διασκεδάσεις χωρίς να σκέφτεσαι ότι κάποιος θα σε περιμένει σπίτι, ούτε να την πέσεις επιτέλους σε κείνο το γκομενάκι που σου άρεσε καιρό. Να φροντίσεις τον εαυτό σου μέσα στην απώλεια. Να του επιτρέψεις να θυμώσει, να στεναχωρηθεί, να κλάψει, να αναρρώσει και μετά ν αποφασίσει τί θα κάνει από δω και πέρα. Όσο καιρό και να σου πάρει αυτό.
Υπάρχουν πολλοί, που μόλις χωρίσουν, μπαίνουν σε μία άστατη εφηβεία, λες και έφυγαν από τους αυστηρούς γονείς που δεν τους επέτρεπαν ν ανασάνουν. Υπάρχουν ακόμη περισσότεροι που πέφτουν σε βαριά θλίψη και κλείνουν παντζούρια και παράθυρα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Υπάρχουν αυτοί, που μετά από κάνα χρόνο το μετανοιώνουν και θέλουν να γυρίσουν πίσω. Όχι επειδή κατάλαβαν ότι ήταν λάθος το διαζύγιο, αλλά επειδή δεν μπορούν άλλο μόνοι.
Και είναι και εκείνοι, που αναζητούν επαγγελματική βοήθεια, για να διαχειριστούν συναισθήματα και καταστάσεις που είναι εντελώς καινούρια στην ζωή τους.
Δεν είναι εύκολα τα διαζύγια και οι χωρισμοί. Είναι ότι πιο δύσκολο έχει ν αντιμετωπίσει κάποιος. Από τον εαυτό του, από τους γύρω του, από το περιβάλλον του, από τη ζωή που τον περιμένει μπροστά του.
Μην ντρέπεσαι να πεις, θέλω συμβουλή. Κανείς δεν θα σε κατηγορήσει. Ίσα ίσα, θα κάνεις ένα δώρο στον εαυτό σου, για τη απόφαση που πήρες, ή για τη απόφαση που πήρε ο άλλος για σένα. Και αυτό το δώρο, θα το ανοίξεις μαζί με τον ειδικό, να δεις τί κρύβει μέσα, και θα το χαρείς περισσότερο απ ότι αν το ανοίξεις μόνος στο σπίτι ή στο μπαρ μαζί μ ένα μπουκάλι τεκίλα. Είναι δώρο ζωής. Οφείλεις να το χρησιμοποιήσεις με τον καλύτερα δυνατό τρόπο.
Υ.Γ. Δεν είμαι απόλυτη και δε λέω ότι όλοι οι γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο, ούτε και όλες οι ιστορίες αγάπης σε γάμο.Εννοείται…