Δικαίωμα στη ζωή έχουν όλοι. Μικροί, μεγάλοι, όμορφοι, άσχημοι, υγιείς, ασθενείς, ανάπηροι, στρέιτ, γκέι. Δικαίωμα στην αγάπη και στον έρωτα, επίσης όλοι. Δικαιώματα έχουν όλοι ανεξαιρέτως, με πρώτο εκείνο το αναφαίρετο της ελευθερίας. Λένε οι ηθικοί και ανθρωπιστές φιλάνθρωποι και φιλόζωοι….μμμμμ….κάτσε λίγο να το σκεφτώ και να πω τη γνώμη μου για το δικαίωμα στη ζωή που έχει αυτός που μου πείραξε το παιδί γιατί είναι διαστροφικός, μου σκότωσε σε τροχαίο μεθυσμένος τον πατέρα γιατί πάνω στο τρελό του μεθύσι έκανε πλάκα με τους φίλους του ότι μπορεί να οδηγήσει, αυτός που απλά νευριασμένος μου χτύπησε την αδερφή, γιατί είναι και πολύ άντρας….αλλά και για την ωραία συνάδελφο που ξελόγιασε τον άντρα μου και τον νόστιμο κυριούλη που πήρε τα μυαλά της γυναίκας του φίλου μου! Μεγάλη φιλοσοφική, κοινωνιολογική και ηθική κουβέντα, που μάλλον θα χρειαστούμε ώρες για να βγάλουμε άκρη.
Θα ήθελα λίγο όμως να πούμε για το δικαίωμα στη ζωή, που έχει κάποιος που χώρισε, κάποιος που είναι φτωχός ή κάποιος που δεν έχει τη χαρά που έχουν οι άλλοι, κάποιος που είναι χήρος και κάποιος ορφανός. Όχι, δεν μιλάμε για μοναξιά και μοναχικότητα, αλλά για την αίσθηση εκείνη που νομίζεις πως πια όλα έχουν τελειώσει και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ζεις. Σου το στέρησαν άλλοι, άλλα και τελικά εσύ ο ίδιος από τον εαυτό σου.
Τώρα τελευταία, ακούω πολύ συχνά την έκφραση αυτή, και προσπαθώντας να την αποκωδικοποίησω για τον καθένα που τη λέει, έφτασα στο συμπέρασμα ότι τελικά οι χωρισμένοι και οι γονείς το πιστεύουν περισσότερο από τον καθένα. Μία νέα μαμά με δύο παιδιά είπε χαρακτηριστικά ότι τώρα πια δεν έχει δικαίωμα στη ζωή γιατί το μόνο που την ενδιαφέρει να φροντίσει, είναι το μέλλον των παιδιών της και η ευτυχία τους. Ένας κύριος στα 52, πρόσφατα χωρισμένος, υποστηρίζει ότι αφού η γυναίκα του τον εγκατέλειψε και οι φίλοι τον θεωρούν κακή συναναστροφή, δεν έχει κανένα δικαίωμα στη ζωή και πια δεν περιμένει τίποτα. Μία κυρία 65, τώρα που τα παιδιά της μεγάλωσαν, έχει εγγόνια και σύζυγο συνταξιούχο, δεν έχει δικαίωμα στη ζωή, διότι δεν βρίσκει με κάτι ν ασχοληθεί ενώ όλοι οι γύρω της έχουν τις δουλειές τους και τις έννοιες τους. Και τελευταίο, το καλύτερο που άκουσα από μία κυρία στα 50. Έχω ήδη ένα διαζύγιο, δεν έχω δικαίωμα να ξαναπάρω, δεν δικαιούμαι άλλο λάθος επιτέλους στη ζωή μου!
Σε αρκετούς ίσως ακούγεται αστείο και ανούσιο, αλλά υπάρχουν πολλοί που όχι απλά το νοιώθουν στο πετσί τους, το ακούνε και από άλλους σαν να τους το επιβάλλουν. Δεν έχεις δικαίωμα πια να διασκεδάζεις, γιατί πριν 1 χρόνο πέθανε ο άντρας σου. Δεν μπορείς να έχεις σύντροφο, γιατί η κόρη σου είναι 15 και είναι επικίνδυνο να βάλεις ξένο άντρα στο σπίτι σου (εντάξει ούτε γκόμενο μπορείς να έχεις γιατί….έτσι!). Δεν μπορείς να ξοδεύεις λεφτά απροκάλυπτα, γιατί υπάρχει κόσμος που πεινάει….δε πειράζει που δουλεύεις σαν το σκυλί όλη μέρα εσύ. Δεν μπορείς ν απολαμβάνεις την επιτυχία σου, γιατί οι άλλοι προσπαθούν χρόνια και ακόμη δεν τα έχουν καταφέρει. Έλα, δικαιολογήσου λίγο για να μου δώσεις την ευκαιρία να σε κρίνω…έτσι έμαθες, άρα έτσι θα κάνεις και τώρα!
Δεν χρειάζεται ν ασχοληθούμε με αυτούς που τα λένε, αλλά να αναρωτηθείς γιατί τα ακούς. Τί είναι εκείνο που σε κάνει να πονάς κάθε φορά που πας να χαρείς και σε κάνει να νοιώθεις ενοχές κάθε φορά που τολμάς να εκτεθείς. Η ανάγκη να είσαι συμμορφωμένος με κανόνες άλλων, δεν θα εκπληρωθεί ποτέ; Η ανάγκη να είσαι τύπος και υπογραμμός στα μάτια των σημαντικών για σένα, πάλι δεν θα εκπληρωθεί ποτέ; Συγγνώμη που στο λέω, αλλά έχεις ξεχάσει τη βασική σου ανάγκη…αυτή της ελευθερίας. Όχι της ασυδοσίας. Της ελευθερίας. Εκείνη την εσωτερική ανεμελιά που βγάζουν τα παιδάκια χωρίς να φοβούνται ότι θα στεναχωρήσουν τους γονείς τους, γιατί βαθιά μέσα τους ξέρουν ότι τα αγαπάνε και τα αποδέχονται άνευ όρων και δεν πρόκειται να τα μαλώσουν χωρίς λόγο. Τι…δεν τολμάς να βγάλεις το παιδάκι που κρύβεται τόσα χρόνια μέσα σου; Ντροπή!
Μάλλον εσύ δεν έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου γιατί δεν τον έχεις γνωρίσει ακόμη. Και μάλλον περιμένεις από τους άλλους να σε προσδιορίσουν, με τους κανόνες τους και τις ηθικομπουρδολογίες τους. Καιρός ν αλλάξεις τα δεδομένα και να μάθεις ποιος είσαι και πως θέλεις να κινείσαι, έχοντας ως βασική έννοια σου την αίσθηση της ευχαρίστησης, της χαράς και της ελευθερίας. Αν το κάνεις με τη σιγουριά της πλήρους αποδοχής, θα έχεις ευχαριστήσει και τους γύρω σου. Αν φυσικά σ ενδιαφέρει ακόμη αυτό. Αλλά το πιο σημαντικό, θα είναι ότι οι γύρω σου θα σε βλέπουν σίγουρο για τις επιλογές σου, να πατάς σταθερά στα πόδια σου και να επιτρέπεις του εαυτού σου λάθη και σωστά, γιατί θα είσαι εσωτερικά συμμορφωμένος και αποδεκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν είναι εύκολο όσο ακούγεται, αλλά πίστεψέ με, έχεις κάθε δικαίωμα να το προσπαθήσεις και να το πετύχεις!