Σε προηγούμενο άρθρο, αναφέρθηκα στους νόμους δέσμευσης και στους τύπους δεσμών που δημιουργούμε. Αναλύθηκε τί αντιπροσωπεύει ο κάθε τύπος και τί σήμαινε στο παρελθόν και στο παρόν η κάθε μορφή δέσμευσης που επιλέγουμε. Η δέσμευση δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής, αλλά προϊόν μάθησης. Τώρα θα μου πεις, είμαστε έρμαια της σχέσης που είχαμε με τη μάνα μας και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για ν αλλάξουμε την ιστορία μας; Εκεί είναι το κουμπί….Η ανάγκη μας να αλλάξουμε την ιστορία και να δημιουργήσουμε ίδιες καταστάσεις όπου εμείς θα είμαστε υπεύθυνοι για την μοίρα τους. Πόσο λάθος! Η ιστορία δεν αλλάζει, μην παιδεύεσαι άδικα. Κάνε καινούρια. Τη δική σου. Είναι η κατάλληλη στιγμή, για να επιλέξεις αν θα κάνεις αυτό που έμαθες ή όχι.
Πρόσεξε τώρα ένα ωραίο παράδειγμα. Η μητέρα σου υπήρξε το δεύτερο κορίτσι σε μία οικονομικά ασθενή οικογένεια και ήταν ανεπιθύμητη. Με την αδερφή της παρά του ότι ήταν φαινομενικά αγαπημένες, έφτασαν στην ενήλικη ζωή τους να μην έχουν καλές σχέσεις (μάντεψε…) για οικονομικούς λόγους! Παντρεύεται μικρή τον πατέρα σου για να φύγει ουσιαστικά από την οικογένεια και να φτιάξει μία δική της όπως την ονειρεύεται τέλεια.. Ο πατέρας σου, ανεπιθύμητος σε μία οικογένεια με πολλά παιδιά, φτάνει να μην έχει σχέσεις με τα αδέρφια του (μάντεψε ξανά….) για λόγους οικονομικού ανταγωνισμού. Πόσες πιθανότητες δίνεις, τα παιδιά τους να είναι αγαπημένα σαν αδέρφια και να μην υπάρχει οικονομικός ανταγωνισμός και διαρκή πάλη να γίνουν το καθένα το αγαπημένο του γονιού;
Καμμία! Εκτός αν αναγνωριστεί ο τύπος δέσμευσης που τους ακολουθεί και σπάσει η αλυσίδα.
Όλοι ανεξαιρέτως δεσμευόμαστε. Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε με τους άλλους, είναι μία μορφή δέσμευσης. Προσελκύουμε συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων. Συνδεόμαστε, επίσης με συγκεκριμένους. Αγαπάμε, μισούμε, διασκεδάζουμε, αποφεύγουμε και κάνουμε φίλους συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων. Κομμάτια μας. Δικά μας χαρακτηριστικά, που έχουμε ακριβώς την ίδια εντύπωση με αυτή για τους πιο πάνω δεσμούς μας.
Το παιδί του αλκοολικού, θα επιλέξει για σύντροφο κάποιον με εξάρτηση, μόνο και μόνο για να τον κάνει να φύγει από αυτή, όπως δεν κατάφερε να κάνει με τον γονιό του. Το παιδί του χωρισμένου ή αυτού με χαλασμένη σχέση, θα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τον γάμο γιατί θέλει ν αλλάξει την ιστορία και να δείξει ότι οι γάμοι δεν χαλούν. Και το παιδί του κακοποιητή θα είναι με κάποιον ελεγκτικό ή/και αυστηρά ακυρωτικό σύντροφο. Σου φαίνονται υπερβολικά και απόλυτα τα παραδείγματα; Δες λίγο πιο προσεκτικά τα μη υγιή ζευγάρια γύρω σου και μετά το ξανασυζητάμε. Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες μα τί κάνει μαζί του, δεν βλέπει ότι δεν της αξίζει; Τί θέλει με αυτή την κοπέλα που τον καταπιέζει χειρότερα και από τη μάνα του;
Οι άνθρωποι που επιλέγουμε, μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες, που ουσιαστικά έχουν να κάνουν με την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.
α. Προσελκύουμε εκείνους που έχουν ένα κοινό γνώρισμα/χαρακτηριστικό με εμάς και έτσι νοιώθουμε ασφάλεια μέσα στην οικειότητα.
β. Προσελκύουμε εκείνους που έχουν ένα χαρακτηριστικό που εμείς ποτέ για κάποιον λόγο δεν θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε και έτσι το ζούμε μέσα από αυτούς, είτε με χαρά, είτε με ζήλια, είτε με κακία.
γ. Προσελκύουμε εκείνους που έχουν κάτι δικό μας που θέλουμε ν αλλάξουμε, αλλά θεωρούμε πιο εύκολο (και πιο ορατό για να λέμε την αλήθεια) να το αλλάξουμε στον άλλον, παρά σε εμάς.
Μερικοί άνθρωποι, συνηθισμένοι στην έκφραση “δεν έχεις ανάγκη εσύ”, μαθαίνουν να φροντίζουν τον εαυτό τους και καταλήγουν ή με λάθος σχέσεις να παρέχουν αυτοί μόνο φροντίδα, ή τελείως μόνοι. Άλλοι πάλι, μπροστά στο φόβο τους ότι θα ματαιωθούν και θα απορριφθούν, γίνονται παντοδύναμοι, και επιλέγουν συντρόφους αδύναμους και με εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση ώστε να καθρεφτίσουν το πρόβλημά τους και να το λύσουν μέσα από τον άλλον. Ο καθένας με τον τρόπο του θέλει ν αλλάξει την ιστορία της ζωής του με πολλές συμπεριφορές που ως αποτέλεσμα έχουν το τραύμα, τον πόνο, τη λύπη, την ματαίωση και τη μοναξιά.
Πάρτο απόφαση και κόψε την αλυσίδα που σε πληγώνει. Ξεκαθάρισε την εικόνα σου για τη σχέση των γονιών σου, την μεταξύ σας δέσμευση και την ανάγκη σου τελικά να δημιουργήσεις κάτι εντελώς δικό σου. Η υγεία είναι αυτό που όλοι ευχόμαστε και όλοι επιδιώκουμε. Μην ξεχνάς τα προσωπικά σου. Αν δεν υπάρχει υγεία εκεί, δεν θα υπάρξει πουθενά. Ο δεσμός που δεν λύνεται κόβεται, και δεν εννοώ να απομακρυνθείς από τους γονείς σου. Εννοώ να κάνεις ένα βήμα πιο μακριά, να τους δεις αποστασιοποιημένα και ν αποφασίσεις μόνος για το δικό σου μέλλον στις σχέσεις. Αυτοί έκαναν ότι τους έμαθαν. Εσύ κάνε, ότι πραγματικά θέλεις. Ωραίο δεν ακούγεται; Που να το δεις να γίνεται κιόλας!