Τελειώνει η μέρα, όπου για άλλη μία φορά, έτρεχες σαν το άλογο να τα προλάβεις όλα. Φρόντισες σύντροφο, παιδιά, δουλειά, υποχρεώσεις. Έδωσες και πήρες κουβέντες, πράξεις και δράσεις. Ναι, αλλά για σένα τί έκανες; Μικρό, μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο. Ξαπλώνοντας το βράδυ και κάνοντας απολογισμό των ωρών που πέρασαν, βρίσκεις κάτι που έχεις κάνει αποκλειστικά και μόνο για σένα;
Όχι.
Το καταλαβαίνω. Δεν σε σκέφτηκες, και ίσως να μπερδεύεσαι με την έννοια κάνω για μένα κάτι. Πολλοί θεωρούν ότι το να δώσουν χαρά σε άλλον, είναι κάτι που το κάνουν για τον εαυτό τους και τους κάνει να νοιώθουν ωραία και σημαντικοί. Ή για τα παιδιά τους. Τους δίνεις χαρά και παίρνεις εσύ διπλή.
Όχι.
Για σένα. Κατά αποκλειστική αποκλειστικότητα. Μόνο. Να μην αφορά σε κανέναν άλλον. Έκανες; Σήμερα, χθες, πριν 3 χρόνια…..
Όχι.
Μα πέρασε όλη η μέρα και δεν σε κοίταξες;
Όχι.
Δούλευες 12 ώρες και δεν απόλαυσες έναν καφέ μόνος χωρίς τηλέφωνο και χωρίς άγχος ότι κάποιος θα σε ψάξει;
Όχι.
Μαγείρεψες το αγαπημένο φαγητό της οικογένειας της Κυριακή, και δεν έβαλες για σένα ξεχωριστά αυτό που σ αρέσει αλλά δεν το τρώνε οι υπόλοιποι;
Όχι.
Ξέρεις ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα, ο αγαπημένος σου τραγουδιστής, τραγούδι, φαγητό, καφές, ώρα μέρας, εποχή…….
Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι!
Να τί είναι όλο αυτό που κάνεις. Αντίσταση και άρνηση να δεις τον εαυτό σου και να ικανοποιήσεις τις μικρούλες σου ανάγκες. Άρνηση να καταλάβεις ότι σου αξίζουν έστω και μικροπράγματα, ότι δικαιούσαι έστω στιγμούλες και ότι σου πρέπει το καλύτερο. Δεν λέω να φύγεις Σαββατοκύριακο, ή να κάνεις ολοήμερο shopping. Μιλάω για πιο απλά πράγματα, γιατί οι μεγάλες αποφάσεις ξεκινούν με μικρά βήματα.
Σήκω 5 λεπτά νωρίτερα από το συνηθισμένο και κάνε τον καφέ σου χωρίς άγχος. Μείνε 2 λεπτά παραπάνω στο μπάνιο. Βάλε λίγη κρέμα στα χέρια, χαϊδεύοντάς τα απαλά και όχι τρίβοντάς τα με μανία. Χτένισε τα μαλλιά σου στον καθρέφτη και όχι στο ασανσέρ. Απόλαυσε το τσιγάρο σου ενώ κάθεσαι σε καρέκλα και όχι όρθιος στο χωλ ή στο μπαλκόνι. Χαζολόγησε στο τηλέφωνο. Βάψε τα νύχια σου. Φάε ένα σοκολατάκι ή δύο….ή κάνε την αγαπημένη για μένα μικροσυνήθεια. Αν παίζει το αγαπημένο σου τραγούδι στο ραδιόφωνο, μην βγεις από το αμάξι αν δεν τελειώσει, ακόμη και αν βιάζεσαι απίστευτα. Δύο λεπτά δεν θα κάνουν τη διαφορά, αλλά μετά θα το χεις στ αυτιά σου συνέχεια και θα το σιγοτραγουδάς χαμογελώντας.
Μπορώ να σου κάνω λίστα με τουλάχιστον εκατό, και μπορείς επίσης να τα απορρίψεις με μία ωραία πειστική δικαιολογία, όλα.
Γελάς; Σου φαίνονται πολύ μικρά, πολύ αστεία, αδύνατον να γίνουν γιατί δεν προλαβαίνεις; Μεταξύ μας τώρα, γελάς με πικρό γέλιο, γιατί λίγες ήταν οι φορές που σκέφτηκες εσένα. Και αν η αυτόματη απάντησή σου είναι, άσε μας ρε Φρίντα που θα κάτσω να κάνω καφέ το πρωί, όταν τα παιδιά περιμένουν πρωινό και κολατσιό για το σχολείο, θα σου ότι, σκέψου να βρεις ακόμη ένα 10λεπτο και να τον πιεις κιόλας. Θα χαμογελάς όλη μέρα!
Υ.Γ.
Και μην ξεχάσεις φέτος να ζητήσεις και εσύ δώρο από τον Άγιο Βασίλη. Μπορεί και να στο φέρει!