Φεύγοντας κλείσε και την πόρτα! Όχι, όχι, όχι! Το σωστό για σένα είναι, όταν φύγω θα κλείσω την πόρτα. Τη δική μου!
Βέβαια υπάρχει και η άλλη έκφραση που είναι εκνευριστική : “Η πόρτα μου θα είναι για σένα πάντα ανοιχτή”! Ή το άλλο το ωραίο : “μην κλείνεις πόρτες”!
Γιατί ρε φίλε; Δεν έμαθες να κλείνεις πόρτες; Δεν μαλώνεις ποτέ εσύ; Δεν πικραίνεσαι; Δεν πληγώνεσαι; Τί θα πει η πόρτα μου είναι ανοιχτή; Είσαι πάντα διαθέσιμος για τον άλλον; Α….δεν εννοούσες αυτό; Συγγνώμη που σε πλήγωσα και έβγαλα λάθος συμπεράσματα, άλλωστε μου επιτρέπεις να σε κρίνω και με ξανά καλωσορίζεις στη ζωή σου να το ξανακάνω. Αυτό ακριβώς εννοούσες. Κατάλαβες;
Μία γυναίκα έλεγε ότι ο σύντροφός της πάει και έρχεται στη σχέση όποτε θέλει, όπως θέλει και με όποιον θέλει (διότι φεύγοντας, εκτός του ότι αφήνει την πόρτα ανοιχτή, κάνει και ξενοκοιτάγματα, οπότε επιστρέφοντας φέρνει και τα απομεινάρια του ξεπορτίσματος). Ο σύντροφός της από την άλλη, έλεγε ότι η γυναίκα του δεν του προσφέρει καμμία ασφάλεια και σταθερότητα, γιατί είναι πάντα εκεί διαθέσιμη και έτοιμη να τον ξαναδεχτεί παρά των όσων έγιναν. Μπέρδεμα!
Μία μητέρα λέει ότι νοιώθει ασφάλεια, όταν τα παιδιά και ο άντρας της είναι μέσα στο σπίτι και κλειδώνει το βράδυ την πόρτα. Τότε μόνο μπορεί να κοιμηθεί ήσυχη. Φυλακή χωρίς μπερδέματα!
Ένας νεαρός κοντά στα 25 αναφέρει ότι χαλαρώνει όταν κλείνει την πόρτα του σπιτιού του και ακουμπά την πλάτη του σ αυτήν. Μοναξιά!
Φοβήθηκες τώρα που δόθηκαν χαρακτηρισμοί στις κλειστές πόρτες; Μπέρδεμα, φυλακή, μοναξιά;
Γιαυτό δεν την κλείνεις εσύ ποτέ; Μάλιστα….μια χαρά το έμαθες το μάθημά σου, αλλά ξέχασες να διαβάσεις εκείνο το κεφάλαιο που μιλάει για την ελευθερία της επιλογής και την αυτοδιάθεση. Για την ανάγκη σου να είσαι πάντα το καλό παιδί που δεν πικραίνει κανέναν και δεν χαλάει τη ζαχαρένια κανενός και ποτέ. Μα δεν είναι έτσι. Η δική σου πίκρα που πήγε; Σε πλήγωσε κάποιος και μάλωσες. Σε απογοήτευσε ένας άλλος και τον έδιωξες. Σε άφησε ο παραάλλος και έμεινες μόνος. Τα ξεχνάς αυτά τα συναισθήματά σου; Δεν τα δίνεις σημασία;
Αυτός που φεύγει και αφήνει την πόρτα ανοιχτή, είναι ο άνθρωπος εκείνος που σκέφτεται μόνο τον εαυτούλη του και την καλοπέρασή του. Που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να έχει συναισθηματικές, και όχι μόνο, καβάντζες στη ζωή του, ώστε να μην αναγκαστεί να μείνει μόνος.
Και αυτός που έχει πάντα την πόρτα του ανοιχτή, είναι τόσο ανασφαλής και δεν μπορεί να δεχτεί την απόρριψη, που καταντά πιόνι στις διαθέσεις των άλλων. Ο φόβος του να μην τον διώξουν, όπως κάποιος, κάποτε, σημαντικός εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το σπίτι, από την οικογένεια, από την παρέα, από τη ζωή….τον κάνει να μην μπορεί να δώσει τέλος σε σχέσεις. Δεν μαλώνει σχεδόν ποτέ, δεν σπάει δεσμούς, έχει πάντα ανοιχτούς λογαριασμούς με σχέσεις που με το πέρασμα του χρόνου ξεχνάει γιατί χάλασαν και στην τελική, δεν έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο ποτέ.
Ναι, από την οικογένεια προέρχονται οι πόρτες. Από την ελευθερία που είχες (ή νόμιζες ότι είχες) ή πάλεψες να αποκτήσεις. Από τους δεσμούς με την μάνα σου, που την θεωρούσες φυλακισμένη από τον πατέρα σου που με το δικό σου το μυαλό την κακομεταχειριζόταν. Από τον χάρο που ήρθε και πήρε σκληρά χωρίς προειδοποίηση και χωρίς επιστροφή τον άνθρωπο που αγαπούσες. Αλλά και από την ανάγκη σου να σε προσέξουν, να σε δουν, να νοιώσεις σημαντικός για αυτό που είσαι και όχι για αυτά που σου αναθέτουν.
Όχι, δεν θα κάνεις αυτό το λάθος εσύ. Η πόρτα σου θα είναι πάντα ανοιχτή για να μην αναγκαστείς να ξαναζήσεις απώλεια. Δεν τις μπορείς άλλο τις απώλειες και αυτή τη φορά θα τις ελέγξεις εσύ.
Σωστά; Και την απώλεια του εαυτού σου, ποιος θα την ελέγχει;
Πάντως, θέλω να σου πω, ότι όσο και να είναι η πόρτα σου ανοιχτή, αυτός που θες δεν θα ξαναγυρίσει. Έφυγε, πάει. Αντίγραφά του θα βρίσκεις συνέχεια μπροστά σου και θα προσπαθείς με ψευδαισθήσεις να ξαναζήσεις μία ιστορία από την αρχή. Δεν θα γίνει ποτέ αυτό. Αντιθέτως, θα πληγώνεσαι ξανά και ξανά και θα ματώνεις από την αρχική πληγή. Γιάτρεψε την.
Σωστά; Σωστά!