Μέρες που είναι, όποιον και να συναντήσεις ρωτάς πώς πέρασε τις γιορτές. Ρωτώ και γω μία φίλη και αφού μου περιγράφει με πόση απόλαυση έμεινε στο σπίτι με την οικογένειά της και δεν πήγε πουθενά, της λέω για να την τσιγκλίσω λίγο : μα είσαι αντικοινωνική!
Τούρκος! Εγώ μου λέει; Που περπατάω στο δρόμο και με χαιρετούν δέκα άτομα; Που το σπίτι μου είναι γεμάτο κόσμο κάθε τρεις και λίγο;
Την κοιτάω, της εξηγώ τί εννοώ και όχι με τί την κατηγορώ και απαντά ανακουφισμένη: ε εντάξει, είμαι έτσι από καθαρή επιλογή!
Έχουμε μάθει να δίνουμε χαρακτηρισμούς, χωρίς ν αντιλαμβανομαστε την πραγματική τους σημασία. Ναι ο ορισμός του αντικοινωνικού ως διαταραχή απέχει πάρα πολύ από αυτόν που έχουμε μάθει εμείς να δίνουμε σε ανθρώπους που δεν λένε ούτε καλημέρα στον δίπλα τους.
Αλλά υπάρχει ένας σαφής κατ εμέ διαχωρισμός στην καθημερινότητά μας και καλά θα κάνουμε να προσέχουμε τί αποδίδουμε σε κάποιον, ή καλύτερα καλά θα κάνουμε να μην φορτωνόμαστε χαρακτηρισμούς που ούτε καν πλησιάζουν σ αυτό που εμείς πιστεύουμε για τον εαυτό μας.
Ο κοινωνικός τύπος, θα βγει το πρωί, θα πει καλημέρα στον γείτονα και θα τον προσκαλέσει για καφέ.
Ο αντι-κοινωνικός, θα βγει το πρωί, θα πει καλημέρα στον γείτονα και θα συνεχίσει το δρόμο του.
Ο αγενής, δεν θα σηκώσει καν το βλέμμα να δει τον γείτονα, πόσο μάλλον να του πει και καλημέρα, εκτός και αν πάχυνε οπότε και θα του το πει γιατί είναι ειλικρινής τύπος αυτός (χωρίς καλημέρα!).
Ίσως λίγο χοντροκομμένα τα παραδείγματα διαχωρισμού, αλλά σκέψου την συμπεριφορά σου και τους χαρακτηρισμούς.
Λες το παιδάκι σου να πει καλημέρα ώστε να μην το χαρακτηρίσουν αγενές. Του λες να προσκαλεί τα άλλα παιδάκια στο σπίτι για παιχνίδι για να μην το χαρακτηρίσουν αντικοινωνικό και το παροτρύνεις να παίζει και να μιλάει με όλους ώστε να μάθει να είναι κοινωνικό. Είναι και αυτά τα παραδείγματα χοντροκομμένα;
Ο “αντι-κοινωνικός” είναι μοναχικός τύπος. Απολαμβάνει καλύτερα την παρέα 2-3 ατόμων, παρά ένα πολυπληθές πάρτυ. Εκθέτει τον εαυτό του εκεί που νοιώθει ασφάλεια και ίσως κουβεντιάζει πρώτα λίγο με τον εαυτό του και τους λίγους αλλά σημαντικούς για αυτόν και καθόλου με τους άλλους. Ο “αντι-κοινωνικός” δεν είναι μόνος. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να βρει έναν φίλο να μοιραστεί και έναν γνωστό να μοιράσει σκέψεις και συναισθήματα. Όπου νοιώθει ασφάλεια είπαμε! Μπορεί και να αμύνεται με αυτόν τον τρόπο, μπορεί και να φοβάται την έκθεση, μπορεί και να επαναστατεί σ εκείνα που του έλεγαν όταν ήταν μικρός ή στις συνήθειες των γονιών του (να είναι το σπίτι ανοιχτό, το τραπέζι στρωμένο και η παροχή βοήθειας ανεξάντλητη). Μπορεί τελικά έτσι να κάνει τη διαφορά του. Ασυνείδητα. Ή πολύ απλά, μπορεί να κάθησε, να σκέφτηκε και να αποφάσισε να κρατήσει αυτό το στυλ, ως πηγή ευχαρίστησης.
Ποιός ξέρει; Ούτε και ο ίδιος μάλλον!
Ο αγενής είναι μόνος. Πολύ μόνος, πολύ θυμωμένος και πολύ φοβισμένος. Κλειστός και απόμακρος ακόμη και από τον εαυτό του. Και ναι, οι καλοί τρόποι μαθαίνονται, αλλά σκέψου εσύ πότε έμαθες να φέρεσαι με καλό τρόπο στον εαυτό σου; Πότε έμαθες να χαμογελάς, να μιλάς και να αγγίζεις με αγάπη και τρυφερότητα τον εαυτό σου; Όταν η μαμά σου έλεγε πες καλημέρα; Ή όταν δεν σε καλούσαν στα πάρτυ γιατί ήσουν ο περίεργος της τάξης αλλά κατά έναν περίεργο λόγο αγαπητός; Ε;
Ο κοινωνικός από την άλλη, είναι κατά τη γνώμη μου και αυτός λίγο μόνος. Πρέπει να τον ρωτήσουμε πόσους πραγματικούς φίλους έχει, πόσοι από αυτούς πραγματικά βοηθήθηκαν από κείνον και αν τελικά εμπιστεύεται κάποιον από όλους που μιλά ακατάπαυστα. Πόσες φορές βρέθηκε μόνος να θέλει να βγει και όταν σήκωνε το τηλέφωνο δεν είχε κάποιον να πάρει. Όχι επειδή δεν έβρισκε…επείδή κανείς δεν ήταν ικανός να περάσουν ωραία.
Μη φορτώνεις τον εαυτό σου με χαρακτηρισμούς. Αντικοινωνικός, χοντρός, αρρωστιάρης, άσχημος, περίεργος, βλάκας αλλά και έξυπνος, πονηρός, όμορφος, ήρεμος….. Θα μάθεις να ζεις μ αυτούς και δεν θα ξέρεις την αλήθεια σου. Και θα έρθει η μέρα που θα σου πει κάποιος πόσο έξυπνος ή πόσο αθώος είσαι και θα σε κάνει σκλάβο του για πάντα. Οφείλεις να το ξέρεις εσύ για σένα πριν από τον καθένα!
Πρόσεχε τί λες για σένα. Πρόσεχε τί φοβάσαι. Πρόσεχε τί αποφεύγεις. Πρόσεχε τί επιδιώκεις.
Πρόσεχε!