Όλοι ανεξαιρέτως, έχουμε πληγώσει κάποιον με ψέμα και έχουμε διώξει άλλον με την αλήθεια. Μας πόνεσε εξίσου και το ένα και το άλλο, αλλά στο τέλος κρατήσαμε αυτό που αντέχαμε περισσότερο. Τι; Μάλλον την αλήθεια μας!
Σύμφωνα με έναν μύθο του Αισώπου ο Προμηθέας είχε πλάσει την Αλήθεια από πηλό, πριν όμως την ζωντανέψει, o Δόλος έπλασε ένα δεύτερο ομοίωμα, που όμως του τέλειωσε ο πηλός και έτσι άφησε το έργο του χωρίς πόδια. Επιστρέφοντας ο Προμηθέας και βλέποντας τα δύο πανομοιότυπα καλλιτεχνήματα αποφάσισε να τα ζωντανέψει και τα δυο.
Η Αλήθεια περπάτησε, το ομοίωμα του Δόλου όμως δεν μπόρεσε να κάνει ούτε ένα βήμα.
Ναι, η αλήθεια πάντα περπατά, πάντα φαίνεται και μάλιστα εκεί που δεν το περιμένεις.
Η αλήθεια είναι σκληρή και για να την ακούσεις θέλει κότσια. Γερά. Η αλήθεια είναι γυμνή. Δεν χρειάζεται στολίδια και φτιασίδια. Η αλήθεια, σε ξεγυμνώνει! Και πίστεψέ με, είσαι πολύ ωραίος γυμνός.
Υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων, που δεν μπορεί να πει αλήθεια για τίποτα. Από το που ήταν, μέχρι την ηλικία τους. Από την ιστορία της ζωής τους μέχρι τους σκοπούς και τα αισθήματά τους!
Και υπάρχουν και αυτοί που λένε μόνο αλήθεια. Που έχουν πονέσει πολύ για να την ανακαλύψουν και από τότε δεν την αποχωρίζονται. Που επίσης έχουν πονέσει πολύ ακούγοντάς την. Και δεν την αποχωρίζονται.
Το ψέμα δημιουργεί πολλά προβλήματα. Πρέπει να πλάθεις ιστορίες, να τις θυμάσαι κιόλας μετά. Πρέπει να ξέρεις ποιος θα πιστέψει τί και να το λες ανάλογα. Πρέπει επίσης να μην συναντιούνται τα άτομα που είπες ψέμματα και έτσι αποκαλυφθούν. Πρέπει όμως να μην έχεις ανακαλύψει μία βασική αλήθεια, αυτή του εαυτού σου, και να αναγκάζεσαι μονίμως να πλάθεις ψευτιές. Οι άνθρωποι που λένε ψέμματα, δεν πιστευουν καθόλου στον εαυτό τους. Δημιουργούν ιστορίες για ν ασχοληθούν οι άλλοι μαζί τους και να τους προσέξουν. Λένε ψέμματα γιατί δεν ξέρουν να υπερασπίζονται τη γνώμη τους. Και τέλος; λένε ψέμματα γιατί δεν ξέρουν αν η αλήθεια τους είναι ενδιαφέρουσα για τους άλλους. Ούτε για τους ίδιους είναι. Λένε ψέμματα για να μην στεναχωρήσουν κάποιον, αλλά η αλήθεια είναι ότι στεναχωριούνται οι ίδιοι περισσότερο. Λένε ψέμματα για να μιλήσουν απλά και ν ακουστούν.
Η αλήθεια από την άλλη, δημιουργεί ένα μόνο πρόβλημα. Του πόνου. Αλλά παροδικά. Είναι στην ουσία η ασφάλεια, η ασπίδα και η πανοπλία ολόκληρη. Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα αν λες την αλήθεια. Δε χρειάζεται να πεις κόλλησα στο γραφείο, πες ήπια ένα ποτό με έναν φίλο. Μη λες έχω πολύ δουλειά το Σαββατοκύριακο, πες κανόνισα με άλλη παρέα να βγω. Πες είμαι γκέι, μη λες δε μπορώ να βρω τον κατάλληλο για μένα. Πες δε σε θέλω, μη λες δε κάνω για σένα… Μη φοβάσαι. Με την αλήθεια, γίνεσαι ξεκάθαρος, στις σκέψεις, στις πράξεις και στις σχέσεις. Δεν θα σε κατηγορήσει κανείς αν πεις αλήθεια, θα σε κατηγορήσουν αν πεις ψέμματα. Στο τέλος το μόνο που θ ακούσεις μετά την καταιγίδα της αλήθειας θα είναι το: μα γιατί δεν μου το είπες;
Βρες τον κατάλληλο ειδικό και μάθε επιτέλους όλη την αλήθεια για σένα. Ποιος είσαι, από που ξεκίνησες, που πας, τί κάνουν οι άνθρωποι γύρω σου. Τους χρειάζεσαι; Τους έχεις ανάγκη; Τους αγαπάς; Σ αγαπάνε; Σε πονάνε; Σε εξυπηρετούν; Ποιος είσαι τέλος πάντων που αναγκάζεσαι να λες ψέμματα για να επιβιώσεις; Πες την αλήθεια! Θα ακουστείς καλύτερα.
«Γνωρίζω ανθρώπους που γεννήθηκαν με την αλήθεια στην κούνια τους, που δεν ξεγελάστηκαν ποτέ τους, που δεν τους χρειάστηκε να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα σ ολόκληρη τη ζωή τους, επειδή από τότε που ήσαν ακόμα στις φασκιές είχαν κιόλας φτάσει. Ξέρουν ποιο είναι το καλό, πάντοτε το ήξεραν.
Για τους άλλους έχουν την αυστηρότητα και την περιφρόνηση που τους δίνει η θριαμβευτική τους σιγουριά πως έχουν δίκιο. Δεν τους μοιάζω. Εμένα η αλήθεια δε μου αποκαλύφθηκε στα βαφτίσια μου, δεν την βρήκα ούτε απ τον πατέρα μου, ούτε απ την κοινωνική τάξη της οικογένειάς μου.
Ό,τι έχω μάθει μου κόστισε ακριβά, ό,τι ξέρω το χω αποκτήσει με δικές μου δαπάνες. Δεν έχω ούτε και μιαν έστω βεβαιότητα που να μην την σχημάτισα μέσω της αμφιβολίας, του άγχους, του ιδρώτα, της οδυνηρής εμπειρίας.
Έτσι, νοιώθω σεβασμό γι αυτούς που δεν ξέρουν, γι αυτούς που ψάχνουν, που ψηλαφούν , που σκοντάφτουν. Για εκείνους που η αλήθεια τους είναι εύκολη, αυθόρμητη, αισθάνομαι βέβαια έναν κάποιο θαυμασμό, αλλά ομολογώ, πολύ λίγο ενδιαφέρον.»
~Λουί Αραγκόν (Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος)