Πρέπει να πίνεις το γάλα σου, να τρως και να κοιμάσαι, για να μεγαλώσεις. Πρέπει να διαβάζεις για να προοδεύσεις. Πρέπει να μάθεις αγγλικά για να μπορέσεις να βρεις δουλειά. Πρέπει να σπουδάσεις. Πρέπει να έχεις λεφτά. Πρέπει να παντρευτείς. Πρέπει να κάνεις παιδιά. Πρέπει να δουλεύεις για την οικογένειά σου. Πρέπει ν ακολουθήσεις όλη την παραπάνω σειρά γιατί αλλιώς…..
Αλήθεια, αν δεν τα κάνεις όπως πρέπει τί θα γίνει; Αυτό το γιατί αλλιώς, έχει συνέχεια ή παραμένει μετέωρο στα χείλια αυτού που σ απειλεί;
Τί σημαίνει πρέπει, ποιος το λέει, ποιος το επιβάλλει και γιατί να το ακολουθήσεις;
Μεγαλώσαμε με πρέπει και νομίζω μπορούμε στην ενήλικη ζωή μας να μάθουμε ότι δεν υπάρχει αυτή η λέξη.
Το πρέπει είναι κάτι που σου επιβάλλει κάποιος γιατί δεν μπορεί να σου αιτιολογήσει τίποτα- πρέπει να φύγω, δεν πρέπει να μας δουν, πρέπει να δουλέψεις υπερωρία, δεν πρέπει να μιλήσεις σε κανέναν Είναι η καραμέλα των γονιών προς τα παιδιά τους για να μην τους ενοχλούν- πρέπει να κάνεις ησυχία, πρέπει να διαβάσεις, δεν πρέπει να μου αντιμιλάς. Είναι η εύκολη λύση των συντρόφων για να μην μπαίνουν σε διαδικασίες συζητήσεων. Πρέπει να παντρευτούμε, πρέπει να χωρίσουμε, πρέπει να σκεφτώ, πρέπει να μείνω μόνη, δεν πρέπει να δείξω ότι ξέρω, πρέπει να μείνω στο γάμο μου.
Ανοησίες, Το μόνο που χρειάζεται είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Και αυτό αν το θελήσεις. Αλλιώς θα βρεθούν άπειροι στο δρόμο σου, που θα σου λένε τί πρέπει να κάνεις, πώς πρέπει να φερθείς και πάνω απ όλα πότε πρέπει να σκεφτείς. Αν θέλεις, μπορείς να μπεις στη διαδικασία να μάθεις ποιος είσαι, γιατί επιτρέπεις στον εαυτό σου να μπαίνει στα πρέπει των άλλων και δεν δημιουργείς εσύ το δικό σου σκέπασμα και να προστατευτείς. Αν θέλεις, κάνε το πρέπει σου τόσο δυνατό που ν αντικρούει των άλλων και ύψωσέ το σαν ασπίδα. Αυτό βέβαια προϋποθέτει πολύ καλή γνώση των ορίων σου, των αντιστάσεων σου και των θέλω σου. Οφείλεις στον εαυτό σου και στη ζωή που διάλεξες να ζήσεις, να μάθεις ότι δεν υπάρχει πρέπει στ αλήθεια. Υπάρχει χρειάζεται, οφείλει, θέλει, έχει ανάγκη. Αλλά όχι πρέπει.
Να πάρουμε τη σειρά από την αρχή, αλλά ν αλλάξουμε τη λέξη πρέπει;
Λοιπόν, πάμε…αν δεν πίνεις το γάλα σου, δεν τρως και δεν κοιμάσαι, τότε η ανάπτυξή σου θα είναι ελλιπής. Καλό θα είναι να διαβάζεις για να αποκτήσεις γνώσεις εκτός από αυτές των προσωπικών εμπειριών, των ταξιδιών, των ανθρώπων που συναναστρέφεσαι. Αν μάθεις ξένες γλώσσες θα μπορέσεις να βρεις καλύτερη δουλειά, αφού θα έχεις περισσότερα προσόντα. Μάθε μία επιστήμη, ν ανοίξει το μυαλό σου και οι ορίζοντές σου και μετά κάνε μία δουλειά που σ αρέσει τόσο πολύ και θα την κάνεις τόσο καλά που θα σου αποφέρει και χρήματα. Βρες έναν άνθρωπο που θα τον αγαπήσεις και θα θελήσεις να ζήσετε μαζί, να δώσετε ζωή και σε παιδιά ώστε να τους μάθετε την αγάπη αλλά και να τους προσφέρεις ότι καλύτερο νομίζεις ότι έχεις. Και να σου πω και κάτι…μη τα κάνεις μ αυτή τη σειρά, δεν χρειάζεται! ΠΡΕΠΕΙ μόνος σου να βρεις τη σειρά και ν αποφασίσεις τί έχεις ανάγκη να κάνεις. Δεν υπάρχει κανείς άλλος στον κόσμο που να μπορεί να σου λέει τί πρέπει.
Άλλωστε ποιος μας λέει ότι η Εύα έπρεπε να πάρει το μήλο από το φίδι και ο Αδάμ έπρεπε να το φάει…ή ποιος μας λέει ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε σ αυτά… Άσχετο; Δεν έπρεπε να κλείσω έτσι το άρθρο του πρέπει;
Αν – R. Kipling
Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,
αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,
αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,
αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά, αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,
αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,
αν μπορέσεις τ” όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,
αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,
αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,
αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,
αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.
Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,
αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.
Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν, αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν
αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…
Έ! Παιδί μου τότε… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου… Θα ’σαι Άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!